کرهٔ جنوبی که با نام رسمی جمهوری کره (به کره‌ای: 대한민국) نیز شناخته می‌شود، کشوری است در بخش جنوبی شبه‌جزیرهٔ کره در شرق آسیا. پایتخت آن شهر سئول است.
در پی جنگ جهانی دوم، سربازان شوروی و آمریکا به‌ترتیب، بخش‌های شمالی و جنوبی کشور را به کنترل خود درآوردند. با وجود به رسمیت شناختن اولیهٔ کرهٔ متحد در اعلامیهٔ قاهره، خصومت فزایندهٔ جنگ سرد، سرانجام به تشکیل دو دولت جداگانه با ایدئولوژی‌های مختص خود منجر شد و تقسیم کره به دو موجودیت سیاسی مجزا را باعث گشت: کرهٔ شمالی و کرهٔ جنوبی. در شمال، یک پارتیزان ضد ژاپن و فعال سابق کمونیست، کیم ایل سونگ و در جنوب، یک رهبر سیاسی دست راستی و تبعیدی، سینگمان ری به‌عنوان رئیس جمهور به قدرت رسیدند.
در ۲۵ ژوئن سال ۱۹۵۰ کرهٔ شمالی با هجوم به کرهٔ جنوبی، جنگ کره را آغاز کرد. سرانجام و پس از پیشرفت‌های زیاد از هر دو طرف، جنگ به بن‌بست رسید. صلح موقت سال ۱۹۵۳ که هیچ‌گاه توسط کرهٔ جنوبی امضاء نشد، شبه‌جزیره را در امتداد منطقهٔ بی‌طرف در نزدیکی خط مرزی در حدود عرض جغرافیایی ۳۸ درجه به دو نیم تقسیم کرد. تا کنون هیچ معاهدهٔ صلحی امضاء نشده و دو کشور از نظر حقوقی هنوز در جنگ هستند.
در حدود 43 درصد از مردم کره جنوبی فاقد اعتقادات دینی و مذهبی هستند. از 57 درصد دیگر، 31 درصد مسیحی، 24 درصد بودایی، 2درصد پیروان کنفسیوس و 1درصد دارای سایر مذاهب می‌باشند.30 تا 35 هزار نفر از مردم این کشور (عمدتا مهاجر) مسلمان هستند. 66/219/50 میلیون نفر (تا مارس سال 2013) که از این میان 7/17 درصد بین 1تا 14 سال سن، 3/72 درصد بین 15 تا 64 سال سن و 9/9 درصد بیش از 65 سال سن دارند.شهرهای مهم وجمعیت آنها عبارتند از سئول (10 میلیون نفر)، پوسان (8/3میلیون نفر)، ته گو (4/2میلیون نفر)، اینچون (3/2میلیون نفر).
زبان رسمی کره‌ای (هانگول) می‌باشد که توسط پادشاه چوسان اختراع گردید و دارای 28 الفبا می‌باشد.